Kondensacja pary wodnej na powierzchni oszklenia okien
Treści zawarte w rozdziałach odnoszących się do zagadnienia wartości liniowego mostka cieplnego Ψg, a także oddziaływań pomiędzy ramą, oszkleniem oraz ramką dystansową oraz izoterm i temperatur na styku oszklenia z kształtownikami pozwalają twierdzić, iż kondensacja pary wodnej na powierzchniach przeszklonych okien oraz drzwi balkonowych to zjawisko przewidywalne, a z punktu widzenia fizyki budowli wręcz nieuniknione w przypadku wystąpienia specyficznych, niekorzystnych warunków. Co ważne, negatywne skutki mostka cieplnego bywają wyraźniejsze w przypadku przeszkleń o niższej, a co za tym idzie – lepszej wartości współczynnika przenikania ciepła Ug dla środkowej części szyby i Uf kształtownika okiennego.
Wyróżnia się 5 czynników wpływających na zjawisko kondensacji pary na wewnętrznej powierzchni szyb:
- temperatura na powierzchni szyby,
- temperatura wewnątrz budynku,
- warunki klimatyczne na zewnątrz budynku,
- poziom wilgotności wewnątrz budynku,
- Stopień natężenia i sprawności funkcjonowania systemu wentylacji.
Na uwagi klientów odnośnie pojawiającej się w dolnej części skrzydeł wody, najczęściej powołują się na argument odnośnie nieprawidłowej wentylacji pomieszczeń. Różnorodność czynników, które mogą mieć wpływ na wystąpienie omawianego zjawiska wymaga jednak indywidualnego przeanalizowania. Wspominana nieprawidłowa wentylacja nie musi być bowiem główną przyczyną pojawiających się wyrkopleń. Nawet w dobrze wentylowanych i ogrzewanych wnętrzach użytkownik będzie w stanie stworzyć „zamknięte przestrzenie” powodując powstawanie „mikroklimatów”, których cechą charakterystyczną będzie wysoka wilgotność. Obrazowym potwierdzeniem tego zjawiska mogą być okna zasłonięte żaluzjami wewnętrznymi, roletami czy grubymi zasłonami albo umieszczanie mebli czy pozostałych elementów wystroju wnętrza w bliskim towarzystwie okien. W takich miejscach ryzyko wystąpienia zjawiska kondensacji pary wodnej znacząco wzrasta, a to ze względu na zmiany w cyrkulacji powietrza oraz ograniczenie wymiany ciepła przez konwencję. Doprowadzić do tego może także prowadzenie prac remontowych i budowlanych z zastosowaniem materiałów, które wymagają większej ilości wody (zalicza się do nich między innymi gips, beton, płytki ceramiczne i niektóre z warstw izolacyjnych).
Ograniczyć zjawisko kondensacji można oddziałując na cztery z wymienionych powyżej pięciu czynników (ostatnim są warunki klimatyczne, na które nikt z nas nie ma wpływu) W budynkach posiadających systemy wentylacji naturalnej, uzyskanie korzystnej oraz stabilnej w czasie równowagi warunków temperaturowo – wilgotnościowych nie należy do najłatwiejszych, w związku z czym najlepszy sposób na ograniczenie kondensacji na wewnętrznej powierzchni szyb zespolonych to wychwytywanie pary wodnej w momencie powstawania i jak najszybsze przenoszenie jej na zewnątrz.
Inny sposób na ograniczenie ryzyka kondensacji pary wodnej na dolnych krawędziach szyb zespolonych to stosowna ich konstrukcja oraz wykorzystanie ramek dystansowych o ulepszonych właściwościach cieplnych. Podwyższenie temperatury powierzchni wewnętrznej krawędzi tafli szkła przyczynia się do redukcji prawdopodobieństwa wystąpienia omawianego zjawiska. Przy obecnej kondycji techniki okiennej można tego dokonać również przez głębsze osadzenie krawędzi szyb we wrębach oszklenia. Dobrym tego przykładem jest techologia „bonding inside” firmy Aluplast, która pozwala na wklejanie szyby zespolonej we wrąb szybowy.